Η τόσο ξαφνική απώλεια του σεβαστού, πολυαγαπημένου φίλου και δάσκαλου μάς βρίσκει απροετοίμαστους να χωρέσουμε μέσα σε ένα σύντομο σημείωμα την προσφορά αυτού του μοναδικού ανθρώπου. Ας είναι, άλλωστε ο Στέφανος πάντα μας μάλωνε ευγενικά για τις «υπερβολές» μας για το πρόσωπό του Θα περιοριστώ μόνον στα χρόνια που τον έζησα από κοντά. Υπενθυμίσω ότι ο Στέφανος Στεφάνου από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 μέχρι το τέλος της ζωής του εργαζόταν με ενθουσιασμό και συνέπεια στο Ιστορικό Αρχείο της Εθνικής Τράπεζας (ΙΑ/ΕΤΕ) κυρίως ως διορθωτής και επιμελητής κειμένων και εκδόσεων. Κατά καιρούς συνεργάστηκε και με άλλα ιδρύματα ή εκδοτικούς οίκους, ενώ προσέφερε αφιλοκερδώς την υψηλή τέχνη του σε βιβλία πολλών γνωστών και φίλων του.

Αυτός ο δύσκολος αποχαιρετισμός σήμερα στον πολυαγαπημένο Στέφανο, αδελφό, δάσκαλο, φίλο και σύντροφο, κλείνει μια ζωή κοινή από το 1961 με αγώνες σκληρούς για μια αληθινή εθνική δημοκρατική αλλαγή και είναι ταυτόχρονα και ο κοινός σιωπηλός χαιρετισμός γενεών της Αριστεράς, συντρόφων, φίλων και συναγωνιστών του. Ο Στέφανος δεν ήταν απλώς ένας από τους πολλούς της ελληνικής Αριστεράς, που έχει γραφεί στον τίτλο του βιβλίου του για την πολιτική διαδρομή του, 1941–1971, όπως την εξιστόρησε ο ίδιος στη Χριστίνα Αλεξοπούλου. Ήταν ένα μοναδικό πρότυπο γνήσιου αγωνιστή, μια χαρισματική ηγετική φυσιογνωμία του ελληνικού εργατικού κινήματος, ένας αγέραστος νεολαίος μαχητής των σοσιαλιστικών ιδεών πάνω από εβδομήντα πέντε χρόνια. Από τα χρόνια των αγώνων του περισσότερα από είκοσι τα πέρασε στην παρανομία και στις εξορίες.

Αν το Πολυτεχνείο κερδίζει στην αναμέτρησή του με τον χρόνο και την πλήξη της επετειακής επανάληψης είναι επειδή ξεπερνά τις συνθήκες και τους όρους της στιγμής της τέλεσής του. Επειδή δεν συμπυκνώνει εντός του μόνο το νόημα και το φρόνημα της αντιδικτατορικής Αντίστασης, αλλά γιατί κυρίως συμβολίζει το καθολικό και διαχρονικό πνεύμα της Αντίστασης στην καταπίεση, την ανελευθερία, την προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, την καταπάτηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου, την κοινωνική αναλγησία, την ύβρη κατά της δημοκρατίας και της ισονομίας, δηλαδή της δικαιοσύνης.

Έναν χρόνο μετά το θάνατο του αξέχαστου αγωνιστή της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού Χρήστου Ρεκλείτη, η Εταιρεία Μελέτης της Ιστορίας της Αριστερής Νεολαίας (ΕΜΙΑΝ) κυκλοφορεί μια τιμητική έκδοση, προκειμένου να αναδείξει την ανθρώπινη και αγωνιστική του πορεία καθώς και τον πολιτικό του λόγο.

Από τις εκδόσεις ΘΕΜΕΛΙΟ κυκλοφόρησε το βιβλίο του ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΛΑΦΑΤΗ, Από το Λυκόφως στο Λυκαυγές 1944–1959. Κοινωνική ωρίμανση και πολιτική στράτευση. Πρόκειται για 64 μικρές αυτοβιογραφικές ιστορίες από την παιδική και εφηβική ηλικία του συγγραφέα την περίοδο 1944–1959 στη Λευκάδα.